Spijkertour 2023 - op afscheidstournee
Wil ik van de sterren leren
waar gij, Tijd, gebleven zijt, blijkt dat gij met hen verglijdt zonder met hen terug te keren. Hoe kan ik uw loop traceren, niemand houdt u immers bij? Maar ach, wat verbeeld ik mij dat gij telkens zijt vervlogen; gij blijft, Tijd, steeds onbewogen en slechts ik, ik ga voorbij dichter Louis de Góngora y Argote |
In 1983 werd Peter Winnen derde in de Tour de France, op 4 minuten en 9 seconden van de winnaar, Laurent Fignon. Waar bleef die tijd? Waar waren die 249 seconden gebleven? Cruciale vraag. De wielrenner moet weten wat tijd is, tijd is zijn raison d'être. Hij mag zich heroïsch van berghellingen storten of rustig voortpeddelen in de wandeletappe, uiteindelijk gaat het om de tijd tussen start en finish, gerelateerd aan die van anderen. Peter Winnen is nu schrijver, maar zijn oude stiel was de snelheid. En snelheid, ontdekten we in de achttiende eeuw, is het kind van tijd en ruimte. Toen werd de wedloop van de menselijke beweging opeens een stuk leuker. We gingen hem meten, in tijd. We gingen op zoek naar het record. 'Peter Winnen, wát is tijd? Zeg het maar hoor.'
'Tijd beschouw ik als mijn grote vijand', zegt Peter Winnen. 'Omdat ie altijd te kort is.'
(uit een verhaal van Bert Wagendorp)
De Tourdirecteur gaat volgend jaar met pensioen, en begint met de allerlaatste Spijkertour aan zijn afscheidstournee. Een welverdiend pensioen hoor ik nu al volgend jaar in vele obligate afscheidswoorden, en ga eindelijk eens een keer genieten van je leven zijn dan de aansporingen, maar zijn hart is nu al met weemoed vervuld. De directeur is een melancholiek man, die de tijd aan zich voorbij zag gaan, velen heeft zien komen en gaan. Collega's als vrienden voor het leven heeft opgedaan, liefde of beter gezegd affaires op de werkvloer heeft gezien, gekend en gehad, teleurstellingen heeft moeten verwerken, als zielig hoopje mens met paniekaanvallen achter de gemeentelijke balie heeft gezeten, doosjes met bonbons van alleenstaande bijstandsmoeders heeft mogen ontvangen, omdat ze de tijd van hem kregen hun leven op orde te krijgen, maar jammergenoeg ook lieve mensen in zijn naaste werkomgeving veel te vroeg uit het leven zag wegvallen. Kortom het leven is voor een groot deel al voor zijn aanstaande pensioen geleefd.
Maar de grootste lol op de Soos beleefde de directeur tijdens de zomerse maand juli, als hij de Tourtoto voor de gemeente organiseerde. Het is hem natuurlijk nooit gegaan om het spelletje zelf. Veel leuker was het om in komkommertijden lekker slap te lullen over de prachtige Tour de France, een dagboek roman over jonge mannen die in 3 weken tijd met zijn allen op hun racefietsen in fantasievolle sponsor shirtjes door het wonderschone Frankrijk trokken om aan het eind van de warme en zwoele dag in het zonnige Provence ergens in de buurt van Avignon een sprintje te trekken in de hoop op een dorpspleintje door een door de Tourorganisatie beschikbare gestelde bevallige Mademoiselle op beider wangen te worden gekust.
Op de foto hierboven: "De tourdirecteur in de nadagen van zijn actieve wielercarriere na weer eens een winst aankomst sprint bergop met een bevallige mademoiselle"
Nu is de tijd gekomen voor de Tourdirecteur definitief afscheid te nemen van zijn Spijkertour. Zijn allerlaatste. In de 3 weken zal er worden teruggeblikt op 30 jaar Spijkertour, maar natuurlijk zal ook de Tour van Mathieu en Wout, Jonas en Tadej, Fabio en Dylan op de voet worden gevolgd, én de gemeentelijke thuiswerkende organisatie en het unheimische Boer en Burgerland niet verschoond zullen blijven van een kritisch maar altijd mild oordeel. Maar wees niet bevreesd de directeur zal ook zichzelf niet sparen. Hij draagt vele diepe geheimen met zich mee, waar hij uiteindelijk mee eens voor de dag moet komen, want jullie als trouwe volgers hebben na al die 30 jaar wel eens het recht om te weten wie toch die mythische en mysterieuze man was, die ruim 40 jaar geleden vanuit het verre Twente onbeschaamd de Arnhemse burelen op kwam lopen. Dat doet hij natuurlijk zoals altijd met hulp van zijn trouwste maat Menno, die in Tukkerland is achtergebleven. Menno is zijn spirituele meester, een verbinder en mensenmens pur-sang, cultuurbewaker van onze Spijkertour community, grensbeschermer, influencer avant la lettre, specialist genderstudies, vleesgeworden Chatgpt-er, en met zijn natuurlijke intelligentie dat hele AI als een prutserig gedoetje nog steeds tot het lachertje van de klas maakt.
Voor spelregels en aanverwante zaken verwijs ik zoals altijd naar een andere pagina op deze website.
En wat is het mooier dan deze Spijkertour te starten met het liedje van de evenzo melancholieke Spinvis over de magistrale zomerzon in juli.
toen het verhaal begon, toen ik nog vliegen kon, naar de magistrale zon
Nu is de tijd gekomen voor de Tourdirecteur definitief afscheid te nemen van zijn Spijkertour. Zijn allerlaatste. In de 3 weken zal er worden teruggeblikt op 30 jaar Spijkertour, maar natuurlijk zal ook de Tour van Mathieu en Wout, Jonas en Tadej, Fabio en Dylan op de voet worden gevolgd, én de gemeentelijke thuiswerkende organisatie en het unheimische Boer en Burgerland niet verschoond zullen blijven van een kritisch maar altijd mild oordeel. Maar wees niet bevreesd de directeur zal ook zichzelf niet sparen. Hij draagt vele diepe geheimen met zich mee, waar hij uiteindelijk mee eens voor de dag moet komen, want jullie als trouwe volgers hebben na al die 30 jaar wel eens het recht om te weten wie toch die mythische en mysterieuze man was, die ruim 40 jaar geleden vanuit het verre Twente onbeschaamd de Arnhemse burelen op kwam lopen. Dat doet hij natuurlijk zoals altijd met hulp van zijn trouwste maat Menno, die in Tukkerland is achtergebleven. Menno is zijn spirituele meester, een verbinder en mensenmens pur-sang, cultuurbewaker van onze Spijkertour community, grensbeschermer, influencer avant la lettre, specialist genderstudies, vleesgeworden Chatgpt-er, en met zijn natuurlijke intelligentie dat hele AI als een prutserig gedoetje nog steeds tot het lachertje van de klas maakt.
Voor spelregels en aanverwante zaken verwijs ik zoals altijd naar een andere pagina op deze website.
En wat is het mooier dan deze Spijkertour te starten met het liedje van de evenzo melancholieke Spinvis over de magistrale zomerzon in juli.
toen het verhaal begon, toen ik nog vliegen kon, naar de magistrale zon
|
zonzonzon kleine heimweezon stille afscheidzon wou maar dat ze hier was als het even kon beetje eenzaamzon l'été est la marée , l'amour est la mer |