Spijkertour 2021 - Gezwicht onder politieke druk
Dit hele jaar heb ik volgehouden de Spijkertour maar eens over te slaan. Gebrek aan inspiratie was mijn uitleg, daartoe aangemoedigd door Tom Dumoulin, die het niet meer eens de moeite waard vindt om te proberen de Tour de France te winnen, en op zoek was naar een functie elders terwijl die jongen bulkt van het talent. Gelukkig is Tom weer op zijn tijdritfiets gekropen om zijn Olympische Droom na te jagen, maar de Tour van dit jaar laat hij met groot plezier aan zich voorbij gaan
Maar de laatste weken is het bij mij weer gaan broeien vanwege meerdere oorzaken.
Maar de laatste weken is het bij mij weer gaan broeien vanwege meerdere oorzaken.
Allereerst werd ik een paar weken geleden door de talentvolle trainee Daan (nog steeds van onbesproken gedrag) gebeld met de vraag of ik een zoom presentatie wilde geven over mijn huidige functie. Die presentatie kreeg uiteindelijk een nachtmerrieachtig scenario, aangezien ik op het moment suprême weer eens digitaal hopeloos in de clinch lag met verificatie en inlogcodes.
Tijdens dat telefoongesprek met Daan liet hij weten dat ik binnen de organisatie vooral en eigenlijk alleen maar bekend ben vanwege de organisatie van de Spijkertour. Zeg maar een One-Trick Pony. Zijdelings begon hij ineens lekker weg te praten over de Giro d'Italia, en dat hij een grote fan was van Damiano Caruso (welke Nederlandse twintiger heeft ooit van deze wielrenner gehoord ?). Soms maakt hij wielertochtjes met de ook zeer talentvolle dochter van Ben Zweerink (vorig jaar als debutant zeer succesvol in de Spijkertour). Daan gaat op Strava ook nog eens stijlvol gekleed in een wielershirt van platenzaak Kroese (Daan is notabene liefhebber van het betere New Wave werk), die in 2016 speciaal ontworpen werd toen Arnhem de Giro d'Italia in huis had. Hetzelfde strakke lycra wielershirt met roze tinten waarmee ik als 60 plusser op de Posbank vaak meelijwekkend word nagekeken. |
Ook niet onbelangrijk voor mijn gestegen Tourkoorts (bij klachten laten testen hoorde ik iemand nog zeggen) was de aanblik van de route van de eerste twee etappes van de Tour de France. Redelijk vlakke etappes maar met aankomst heuvelop. Ik weet niet hoe jullie het vergaat met het kijken naar de prestaties van MVDP (ja ik mag MVDP zeggen) maar als je weet dat deze zoon van Adri en kleinzoon van Poupou voor de eerste twee dagen van de Tour wilde plannen heeft, dan we hoeven niet verrast te zijn, dat deze killer eerste klas na het eerste Tour weekend met de Gele Trui om zijn schouders gehuldigd wordt.
Wij chauvinisten van de Spijkertour willen daar natuurlijk graag bij zijn. |
|
En wat mij helemaal overhaalde om de Spijkertour weer te organiseren, was het verhaal in het literaire wielertijdschrift de Muur. Dat ging over de toekomst van wielerwedstrijden op afgesloten circuits. Dit mede vanwege de Corona maatregelen, maar ook vanwege allerlei beperkende vergunningen die de overheid aan wielerorganisatoren opleggen. De Amstel Gold Race werd dit jaar bijvoorbeeld op zo'n afgesloten circuit gereden. Een keer of 5 de Cauberg over en ook nog eens zonder publiek. Nou daar maak je mij zowel als toeschouwer maar zeker als recreatief fietser niet blij mee. In dit artikel stond ook een interview met oud wielrenner Thierry Gouvenou en tegenwoordig parcoursbouwer van de Tour de France (het mooiste beroep ter wereld) opgenomen. Thierry vertelt, dat hij geen liefhebber is van plaatselijke rondjes. Volgens hem is de voortdurende verplaatsing van stad of dorp naar de volgende plek de essentie van het wielrennen. De mensen willen onderweg de monumenten zien en de landschappen aan zich voorbij laten trekken. Als de wielerkoersen op vaste circuits worden gehouden haken de mensen af. De sport wordt er misschien niet saaier op, maar het decor wel. Met kortere wedstrijden over telkens hetzelfde rondje zonder lange aanloop degradeert de wielersport zijn eigen legende tot vluchtige verhaaltjes. Herinneringen gedijen nu éénmaal een stuk beter in sublieme traagheid. Wil je je de tourverhalen houdbaar verpakken, dan doe je dat het beste in lang uitgesponnen verhalen.
Deze romantische, nostalgische instelling van Thierry Gouvenou en niet te vergeten de dreigende oproep van de sportwethouder trokken me over de streep, want als de Spijkertourdirecteur zich ook al gaat terugtrekken, dan wordt het thuiswerken (ook steeds rondjes om je laptop op de eettafel) zonder collega's de werkelijke doodsteek voor deze spookambtenaar. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen, dat de Spijkertourdirecteur dit jaar zonder één uurtje vrij te nemen alle Giro etappes op de bank in eigen huis heeft gevolgd. Niemand die het opmerkte.
Voilà ... het is weer tijd voor de Spijkertour 2021.
Hoe je mee doet? Dat lees je in het Reglement.
Deze romantische, nostalgische instelling van Thierry Gouvenou en niet te vergeten de dreigende oproep van de sportwethouder trokken me over de streep, want als de Spijkertourdirecteur zich ook al gaat terugtrekken, dan wordt het thuiswerken (ook steeds rondjes om je laptop op de eettafel) zonder collega's de werkelijke doodsteek voor deze spookambtenaar. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen, dat de Spijkertourdirecteur dit jaar zonder één uurtje vrij te nemen alle Giro etappes op de bank in eigen huis heeft gevolgd. Niemand die het opmerkte.
Voilà ... het is weer tijd voor de Spijkertour 2021.
Hoe je mee doet? Dat lees je in het Reglement.
|
De directeur neemt jullie samen met zijn mediastrateeg Menno weer mee op reis door het prachtige Franse landschap waarin zoals altijd muziek, grensverleggende mode, heersende opinies, podcasts niet mogen ontbreken en ik zal zover het toelaat ook de prestaties van het andere Oranje en Pieter Omtzigt op de korrel nemen.
Wat is er mooier dan dit jaar eens een keer te beginnen met een heerlijk nieuw Frans chanson van Barbara Pravi, om maar eens in Franse sferen te geraken. |